امام به سان خورشیدى گیتى فروز، بر سپهر دانش پرتو افکن بود و در بیان برترى و بزرگى این جایگاه، همین بس که بیشترین حدیث در بین جوامع حدیثى شیعه، از آن امام همام و فرزند برومند و خردمندش امام صادق(ع) است و این خود بزرگ‏ترین گواه در برجستگى شخصیت علمى ایشان به شمار مى ‏رود.
بسیارى از دانشمندان بزرگ اسلامى درباره جایگاه علمى امام، جمله‏ هاى بسیار زیبایى بر زبان رانده و یا نگاشته‏ اند که همچنان تاریخ، آن را در خاطر خود نگاهدارى مى ‏کند. دانشمندان بسیارى چون «ابن مبارک»، «زهرى»، «اوزاعى»، «مالک»، «شافعى»، «زیاد بن منذر نهدى» و... درباره برجستگى علمى او سخن رانده ‏اند. دامنه گسترده روایات امام در زمینه ‏هاى گوناگون علمى، اندیشوران اهل سنت و محدثین آنان را بر آن داشت تا از ایشان روایت کنند و سخنان وى را درج و نقل نمایند که از جمله آنها «ابوحنیفه» را مى‏ توان نام برد.

سلمى ، کنیز امام باقر علیه السلام مى گوید: دوستان و برادران دینى امام علیه السلام خدمت آن حضرت که مى رسیدند، تا غذایى گوارا به آنها نمى داد و جامه اى نیکو بر آنها نمى پوشانید و درهمى چند به آنها نمى داد، محضرش را ترک نمى گفتند. عرض مى کردم ، کمتر احسان بفرمایید. مى فرمود: ((اى سلمى ، خوبى دنیا، جز احسان به برادران و کارهاى نیک نمى باشد.)) از پانصد و ششصد تا هزار دینار مرحمت مى کرد و از همنشینى با برادران دینى خسته نمى شد.
اسود بن کثیر مى گوید: خدمت امام باقر علیه السلام از نیازمندى خود و جفاى دوستان گله کردم ، فرمود:(( بد دوستى است آن که وقت بى نیازى با تو ارتباط داشته باشد ولى به هنگام تنگدستى از تو ببرد.)) سپس به غلامش دستور داد، کیسه اى را که هفتصد درهم داشت ، آورد، فرمود: ((اینها را خرج کن ، وقتى که تمام شد به من خبر بده ))؛ و فرمود: ((مقدار محبت قلبى دوستت را نسبت به خود، با محبت قلبى خود نسبت به او مقایسه کن و بشناس .))

بسم الله خیرالاسماء

آب زنید راه را هین که نگار می رسد                 مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد
فاطمه، یعنی سلام خدا 

میلاد میوه دل مولا علی(ع)، حضرت زینب کبری(س) مبارک باد.

ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار بر تمام سفیدپوشان دلسوز و صبور مبارک باد.

زینت پدر
ستاره ی مدینه وقتی به دنیا آمد، امام حسین علیه السلام به سرعت خود را به پدر رساند و با اشتیاق خبر تولّد خواهرش را به او داد و منتظر لبخندی بر لب پدر شد، امّا در کمال شگفتی اشک پدر را دید که بر گونه اش جاری شد. حسین سبب گریه پدر را پرسید.
امام فرمود: «فرزندم به زودی خواهی دانست.»
در این ایام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مسافرت بود؛ لذا فاطمه علیهاالسلام رو به علی علیه السلام کرد و پرسید: پدرم در مسافرت است، نام این دختر را چه بگذاریم؟ علی علیه السلام فرمود: من در این کار بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پیشی نمی گیرم. منتظر می شویم تا به زودی باز گردد. سرانجام پیامبر صلی الله علیه و آله از سفر برگشت. او طبق معمول قبل از ورود به خانه اش در خانه ی فاطمه علیهاالسلام را کوبید و چون داخل شد، سیمای کودک فاطمه علیهاالسلام را دید. علی علیه السلام پیش آمد؛ پیامبر صلی الله علیه و آله را از تولد نوه اش مطلع کرد و از وی خواست نامی برای او انتخاب کند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «فرزندان فاطمه، فرزند من هستند، امّا منتظر وحی می مانم تا خداوند نامی برایش برگزیند در همان هنگام جبریل نازل شد و عرض کرد: خداوند سلام می رساند و می فرماید: نام این کودک را زینب بگذار؛ زیرا در لوح محفوظ این نام را برای او نوشته ایم. آن گاه رسول خدا صلی الله علیه و آله (زینب) را از مادرش خواست، بر گونه اش بوسه ای زد و فرمود: حاضرین و غایبین را وصیت می کنم که حرمت این دختر را نگهدارند؛ که او همانند خدیجه کبری علیهاالسلام است.»
و به این ترتیب در پنجم جمادی الاولی سال پنجم یا ششم هجری سومین فرزند فاطمه زهرا علیهاالسلام پای به این جهان گذاشت.
برگرفته از :http://www.soalcity.ir

سلام
نو شدن تمام روزها و سال و کهنه شدن تمام دوستی ها و صمیمیت ها مبارک همه عزیزان و دوستان و دوستداران محترم و ارجمند خودم .

سال 1391 هجری خورشیدی ،
"سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی "
بر تمام هموطنان ایرانی و عاشق ایران مبارک و فرخنده .

لحظه لحظه زندگیتان سرشار از شادابی و سلامتی .

ولادت با سعادت امام حسن عسکری ( ع ) به ساحت مقدس آقا امام زمان (عج)
و تمامی شیعیان و منتظران ظهور مبارک و فرخنده یاد .

زهی آن عبد خدایی که خدایی‌ست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش

حسن بن علی این نجل جواد بن رضا را
که درود از علی و فاطمه و احمد و آلش

هر که بگرفته به رخ آبرو از خاک در او
اشک شوق آمده در چشمه چشم آب زلالش

هر که شد دور از او، گلشن فردوس، حرامش
هر که شد زائر او، وصل خداوند، حلالش

هر که بی‌مهرِ وی آرد به جزا طاعتِ سلمان
کلِّ طاعت به سر دوش شود کوهِ وبالش

او بوَد عسکری و عسکر او خیل ملایک
گو بیایند همه دیو صفت‌ها به قتالش

گرچه در تحت نظر بود، ولی فاتح دل شد
که روی سینه بوَد مهدی موعود، مدالش

خصمش از پا فتد و سر به در آرد ز جهنم
گر چه یک چند دهد حضرت دادار، مجالش

سجده بر تربتش آرند چه حور و چه ملایک
سائل سامره باشد چه نساء و چه رجالش

هر که رو بر حرمش کرد، جحیم است حرامش
هر که بر سامره‌اش پشت کند، وای به حالش

رَف‌رَفِ عقل کجا و پر پرواز عروجش؟
بیم دارم که به یک لحظه بسوزد پر و بالش

ز بهشت حرم سامره‌اش هر که گریزد
به خدا دیدن گلزار بهشت است محالش

وجه نادیده ذات ازلی، مصحف رویش
شاهکار قلم صنع الهی، خط و خالش

عوض خشم از او لاله لبخند ستاند
هر که با قهر کند روی به میدان جدالش

این عجب نیست که در عرش زند بانگ تفاخر
که به دور حرم سامره گردد مه و سالش

صلوات علی و فاطمه و خیل امامان
به کمال و به جلال و به جمال و به خصالش 

ادامه مطلب...