بر اساس نظریه اکثر مراجع فعلی موسیقی بر دو قسم است:
1 ـ موسیقی مطرب و مناسب با مجالس لهو و لعب و عیاشی.
2 ـ موسیقی غیر مطرب و معمولی که انسان را به هیجان شهوی وادار نمی‌کند .
‌تمامی فقهای عظام قسم اول را حرام می‌دانند؛ هم نواختن آن و هم یادگیری و یاد دادن آن و هم گوش کردن‌به آن را، ولی قسم دوم را حرام نمی‌دانند، مگر آیات عظام:گلپایگانی (‌ره) و صافی گلپایگانی (‌دام عزه).
‌علّت تحریم موسیقی قسم اوّل واضح است، زیرا موسیقی‌های شهوت زا انسان را به لهو و لعب و عیّاشی و‌ بی و بند و باری سوق می‌دهد و باعث تزلزل اعتقادات مذهبی و لاقیدی می‌شود. لذا در روایات آمده:موسیقی‌موجب نفاق است.
‌از رسول گرامی اسلامی نقل شده:"‌سه چیز قلب انسان را پر قساوت می‌گرداند:شنیدن و گوش دادن به ‌صداها و گفتارهای لهو؛ دنبال صید رفتن برای خوشگذرانی؛ به دربار شاهان رفت و آمد کردن".(1) ‌باز فرمود:"‌چهار چیز قلب را فاسد می‌کند و موجب نفاق قلبی می‌شود:گوش دادن به لهویات، فحّاشی‌کردن، به دربار سلاطین رفت و آمد کردن و دنبال صید رفتن".(2)
‌امام صادق(ع) فرمود:"‌زن آوازه خوان (‌مغنیّه) ملعون است و هرکس او را به منزل دعوت کند و به او پول‌ بدهد، ملعون است".(3)
‌علی(ع) فرمود:"‌پولی که به آوازه خوان هرزه داده می‌شود، حرام است".(4)
‌ یکی از اصحاب رسول خدا از جایی عبور می‌کرد. صدای موسیقی شنید. انگشت‌هایش را در گوشش کرد تا ‌صدا را نشنود و سپس گفت:با پیامبر از جایی می‌گذشتیم که این چنین بود. پیامبر با دست‌هایش گوشش را ‌گرفت تا صدا را نشنود".(5)
‌باز رسول الله فرمود:"‌غنا و آوازهای لهوی (‌ترانه) باعث نفاق در قلب می‌شود.(6) باز فرمود:"‌از شنیدن ‌چنگ و غنا دوری کنید. آن‌ها در قلب شما نفاق ایجاد می‌کند(7)؛ یعنی کم کم طوری می‌شوید که ظاهراً مسلمان‌هستید، ولی در عمل و کردار اسلام را قبول ندارید.

به ادامه‌ی مطلب توجه فرمایید

ادامه مطلب...