حالا که داریم به ماه مبارک رمضان نزدیک میشیم ، دلم می خواد بتونیم بیشتر و بهتر از ماه رمضونهای سالهای قبل بتونیم بریم به استقبال این ماه عزیز . منظورم اینه که کاش بشه که اون طوری که خدای مهربون می خواد بتونیم براش مهمون باشیم . امیدوارم حالا که میزبان به این عظمت داره از ما پذیرایی می کنه و مارو دعوتمون کرده بتونیم کلی از مهمون نوازیش بهره ببریم . من که خودم رو آماده کردم تا همون اوایل که تازه همه دارن تدارک می بینن برم پیشش و کلی سفارش بکنم . التماس و خواهش بکنم . می خوام که همون اول بهش بگم تا یادش نره که ماهم هستیم . اونقدر هر بار بهش یاد آوری می کنم که تا آخر مهمونی نشده کلی سوغاتی گیرمون بیاد . البته همه ی اینهایی که گفتم رو خودشم باید بهم کمک کنه تا بتونم درست ادا کنم وگرنه می ترسم یه جوری ناقص بگم و از من برنجه . نمی خوام ناراحتش کنم . چون خیلی دوستش دارم . همین حالا هم که دارم می نویسم اشکهام سرازیر شده که مبادا اون روز بیاد که ناراحتش کنم . نه خدایا ! خودت کمکم

                                  
دوستان من ، امیدوارم با قلبی صاف و دلی بدون کینه و پاک و اشکهایی آماده بریم مهمونی .
از همه ی اونهایی که تمام حواسشون جمعه و کاملاً  آماده شدند واسه این مهمونی ، التماس دعا دارم . ما رو از دعاتون محروم نذارید . سر سفره های پر برکت افطار و خصوصاً سحر ، وقتی که دلتون لرزید و بغضتون ترکید ، حتما ً من و بقیه دوستان رو هم یادتون باشه و فراموش نکنید .  
خلاصه خیلی سرتون رو درد نیارم ، بگم که همه ی این حس و حالها ، همه ی دلتنگی ها و اشکریزونهای این ماه عزیز بر شما مبارک . امیدوارم به آن چه که می خواین برسید . البته خدا خودش بهتر می دونه وقتی که به صلاح باشه حتماً دریغ نمی کنه .مواظب دلهاتون باشید 

(بار دیگر رمضان، ماه اُنس دوستان خدا از راه رسید و غریو شادی و همهمه عاشقان به آسمان برخاست و مژده اسارت شیطان و هوای نفسْ در همه جا پیچید. آری، آمد آن ماهی که به انتظارش بودیم؛ ماهی که جان را طراوتی دوباره می بخشد و روان آدمی را زنگار از چهره می شوید. طلیعه این ماه مبارک را بر ره پویان کوی حقیقت تبریک می گوییم.)
از :http://www.hawzah.ne پایگاه حوزه

میلاد یگانه منتظری که منتظران فراوان دارد میلاد او که منجی عالم بشریت است و
هر چمعه را به امید دیدار او سپری می کنیم ُ بر همه ی چشم انتظاران ظهور مبارک باد .

چه جمعه‌ها که یک به یک غروب شد نیامدی                چه بغض‌ها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن؛ تبر به دوش بت شکن                خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
آقا بیا بخاطر باران ظهور کن
ما را از این هوای سراسیمه دور کن
وقتی برای بدرقه ی عشق می روی
از کوچه های خسته ما هم عبور کن
به خدا سوگند دنیا را آذین می بندیم اگر لحظه آمدنت را بدانیم ...
اللهم عجل لولیک الفرج .

از آسمون داره گل شادی می باره
خدا به اربـابـم عـلی داده دو باره
اومد به دنیا بشه حضرت سجاد
علی شـده تا بشه فاطمه دلشاد
خنده رو لـب شیعه نشسته
انگار که بازم کعبه شکسته
گل ارباب یا سجاد
منو دریاب یا سجاد
یا سجاد
******************

ولادت با سعادت سید الساجدین ، حضرت امام زین العابدین (ع) مبارکتان

داستان شجاعت و صلابت عباس علیه‏ السلام مدت‏ها پیش از ولادت او، از آن روزى آغاز شد که امیرالمؤمنین علیه‏السلام از برادرش عقیل خواست تا براى او زنى برگزیند که ثمره ازدواجشان، فرزندانى شجاع و برومند در دفاع از دین و کیان ولایت باشد.او نیز «فاطمه» دختر «حزام بن خالد بن ربیعة» را براى همسرى مولاى خویش انتخاب کرد که بعدها «ام‏ البنین» خوانده شد. این پیوند، در سحرگاه جمعه، چهارمین روز شعبان سال 26 هجرى، به بار نشست.

نخستین آرایه‏ هاى شجاعت، در همان روز، زینت‌ بخشِ غزل زندگانى عباس علیه‏ السلام گردید؛ آن لحظه‏ اى که على علیه‏ السلام او را «عباس» نامید. نامش به خوبى بیانگر خلق و خوى حیدرى بود. على علیه‏ السلام طبق سنت پیامبر (صلى‏ الله‏ علیه ‏و آله) در گوش او اذان و اقامه گفت. سپس نوزاد را به سینه چسباند و بازوان او را بوسید و اشک حلقه چشانش را فراگرفت. ام‏ البنین علیها السلام از این حرکت شگفت زده شد و پنداشت که عیبى در بازوان نوزادش است. دلیل را پرسید و نگارینه‏ اى دیگر بر کتاب شجاعت و شهامت عباس علیه‏ السلام افزوده شد. امیرالمؤمنین علیه‏ السلام حاضران را از حقیقتى دردناک، اما افتخارآمیز، که در سرنوشت نوزاد مى‏دید، آگاه نمود که چگونه این بازوان، در راه مدد رسانى به امام حسین علیه‏ السلام از بدن جدا مى‏گردد و افزود: اى ام ‏البنین! نور دیده‏ ات نزد خداوند منزلتى سترگ دارد و پروردگار در عوض آن دو دست بریده، دو بال به او ارزانى مى‏دارد که با فرشتگان خدا در بهشت به پرواز درآید؛ آن سان که پیشتر این لطف به جعفربن ابى‏طالب شده است.

امیرالمؤمنین علیه ‏السلام فرمود: جلوتر بیا. عباس علیه‏ السلام پیش روى پدر ایستاد و امام با دست خود، شمشیر را بر قامت بلند او حمایل نمود. سپس نگاهى طولانى به قامت او نمود و اشک در چشمانش حلقه زد. حاضران گفتند: یا امیرالمؤمنین! براى چه مى‏گریید؟ امام پاسخ فرمود: گویا مى‏بینم که دشمن پسرم را احاطه کرده و او با این شمشیر به راست و چپ دشمن حمله مى‏کند تا این که دو دستش قطع مى‏گردد.

برگرفته از : aviny.com
**********************************************************

ولادت با سعادت
قمر بنی هاشم (ع) ، باب الحوایج ، حضرت ابالفضل العباس (ع) مبارکتان