به همان اندازه که حلول ماه رمضان، خنده و خوشحالی را بر لبان‌مان جاری می‌کند، رفتنش و حتی فکر آن، بغض‌های گلو را می‌ترکاند و انسان مؤمن را در اندوه و ناراحتی فرو می‌برد.
دلتنگ رفتنش هستم. حتی فکر رسیدن دهه آخر این ماه، باعث می‌شود بغض، گلویم را بگیرد. سحرهای این ماه، مرا مجنون می‌کند. لحضات افطارش فوق‌العاده است.
می‌دانی در این دو لحظه بیش از یک میلیارد نفر در جهان اسلام به خدا فکر می‌کنند و در ذهن همه‌شان یک چیز است و بر لبشان یک ذکر.
در این دو لحظه کمترین گناه از سوی مسلمانان صورت می‌گیرد.
کدام مسلمان در این دو لحظه (علاوه بر طول روز) مشغول گناه است؟
این هماهنگی ذهن و زبان و به کمترین حد رسیدن اشتغال به گناه، چنین حالتی را در ما به وجود می‌آورد،
خوشحال از آمدنش و نگران از وداعش...
برای شادی روح شهدا و امام شهدا صلوات
نوشته شده توسط :سید پیام::نظرات دیگران [ نظر]